Paper Abstract
هدف این مطالعه بررسی حساسیت نتایج تفکیک خطر لرزهای به متغیرهای ورودی تحلیل خطر احتمالاتی زمینلرزه است. برای این منظور، فرآیند تحلیل و تفکیک خطر لرزهای برای گسل شمال تهران انجام میگیرد. از آنجاییکه تعیین دقیق پارامترهای لرزهخیزی شامل ماکزیمم بزرگای محتمل زمینلرزه Mmax، بزرگای حداقل Mmin، و پارامترهای a و b در رابطه گوتنبرگ-ریشتر برای این گسل امکانپذیر نیست، عدمقطعیت شناختی به این پارامترها اختصاص داده شد. سپس به کمک روش تحلیل حساسیت مبتنی بر تجزیه واریانس، سهم هر یک از این چشمههای عدم قطعیت در ایجاد تغییرپذیری در نتایج تفکیک خطر لرزهای تعیین شد. نتایج نشان داد که پارامتر لرزهخیزی شیب رابطه گوتنبرگ-ریشتر، b-value، بیشترین تاثیر را بر بیشینه بزرگای محتمل زمینلرزه مستخرج از فرآیند تفکیک خطر لرزهای دارد.