Paper Abstract
در این مقاله تأثیر میراگر های MR و TMD که به ترتیب ابزارهای کنترلی نیمه فعال و غیر فعال محسوب می شوند، در کنترل پیچش در یک سازه بلند مرتبه (10 طبقه) با نامنظمی پیچشی که تحت تأثیر بار جانبی زلزله قرار گرفته است، بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا پاسخ سازه مجهز به TMD تحت یک رکورد زلزله حوزه دور نسبت به سازه بدون میراگر سنجیده شده و در مرحله بعد با اضافه شدن دو میراگر MR، پاسخ سازه با حالت قبل مقایسه شده و بهترین رویکرد انتخاب می گردد. لازم به ذکر است تاثیر مکان میراگر TMD در پلان و محل نصب میراگر های MR در پلان و طبقه نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. به منظور برآورد مناسب رفتار سازه در سناریو های مختلف شاخص دینامیکی که بیانگر پیچش سازه می باشند، تعریف شده و عملکرد سازه را در حالت های مختلف بررسی و مقایسه می نمایند.