Paper Abstract
در موضوع تقویت و بهسازی سازههای بتن آرمه، حصول مقاومت و چسبندگی لازم بین بتن موجود و بتن درجا از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این پژوهش، بررسی مقاومت چسبندگی بین بتن سبک معمولی به عنوان بتن بستر با بتن سبک پلیمری پلی استری به عنوان پوشش و بلعکس میباشد. در این راستا، تاثیر آمادهسازی سطحی بتن بستر از طریق روشهای سوراخ زنی و سندبلاست نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که روش آمادهسازی سطحی با سندبلاست، بیشترین مقاومت چسبندگی را در نمونهها ایجاد میکند، به طوری که در بین تمامی گروههای آزمایشی، بیشترین مقاومت چسبندگی در حالتی است که بر روی سطح سندبلاست شدهی بتن بستر، پس از اعمال یک لایه چسب، بتن پلیمری تازه اضافه شود. همچنین تامین حداقل مقادیر مقاومت چسبندگی مطابق آییننامهی ACI، فقط در حالت قرارگیری بتن پلیمری تازه با یا بدون چسب، بر روی سطح سندبلاست شدهی بتن معمولی سخت شده مشاهده شده است.