Paper Abstract
تخریب به معنای از هم گسستن اجزاء یک سازه و تقسیم آن به قطعات کوچکتر است. پس از اختراع سیمان و بکارگیری بتن در ساختمانها ، سازه های فراوانی با این نوع از مصالح ساخته شده است. با گذشت زمان سازه ها دچار فرسودگی شده و رفته رفته به پایان عمر خود نزدیک میشوند و یکی از مشکلاتی که در آینده ای نزدیک با آن مواجه خواهند شد تخریب این نوع از سازه است که دارای خطرات جانی و مالی فراوان است. در این مقاله روش های متداول تخریب به همراه مزایا ومعایب هر یک بیان شده است. سپس ضمن ارائه روشی نوین با نام تخریب رزونانسی ، ساختار و اجزاء تشکیل دهنده آن بررسی شده است. به منظور درک بهتر ارتباط این روش با پدیده تشدید ، مفاهیم علمی که شامل مفهوم رزونانس و چگونگی تعیین فرکانس طبیعی اجسام میشود ذکر گردیده است. در آخر به بررسی و مقایسه این روش نسبت به سایر روش ها از نظر سرعت، کارایی، محدودیت ها، صرفه اقتصادی، تاثیرات زیست محیطی و خطرات جانی و مالی پرداخته شده است.
