Show
Abstract
کربناسیون به عنوان یکی از عواملی منجر به کاهش دوام سازههای بتنآرمه، همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. عوامل موثر بر کربناسیون را میتوان به سه دسته عوامل محیطی، عوامل ساختاری و عوامل اجرایی دستهبندی کرد. استفاده از روشهای احتمالاتی به منظور بررسی دوام، همواره مرسوم بوده است. عدم قطعیتهای موجود، استفاده از این روشها را برای ارزیابی دوام، ناگریز میکند. یکی از روشهای مدلسازی احتمالاتی، روش مدلسازی مونتکارلو میباشد. صریحبودن توابع حالت حدی مربوط به خوردگی و نیز عدم نیاز به سعی و خطای زیاد و در نتیجه سادگی محاسبات و زمان کوتاه انجام آن منجر میشود که استفاده از این روش قابل توجیه باشد. در این پژوهش ضمن بررسی اثر عوامل محیطی بر دوام سازههای بتنآرمه به صورت احتمالاتی، اثر برخی از راهکارهای پیشنهادی برای افزایش دوام ماتریسهای سیمانی با استفاده از روشهای آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایشگاهی نشاندهنده نفوذ 5 میلیمتری کربندیاکسید در بازه 28 روزه، در نمونه شاهد میباشد. مدلسازی عددی نیز احتمال نفوذ 5 میلیمتری کربندیاکسید در نمونه شاهد را قطعی برآورد میکند. حال آن که براساس مدلسازی عددی برآورد میشود که استفاده از یک لایه محافظ برروی نمونه شاهد میتواند بیش از 30 درصد این احتمال را کاهش دهد.
دوام; کربناسیون; عوامل محیطی; روش مونتکارلو; بررسی آزمایشگاهی