Show
Abstract
بر اساس طراحی احتمالی، می¬توان مبانی قابلیت اطمینان را در طراحی سازهها در حالت حدی اعمال کرد. تئوری قابلیت اطمینان سازهها نقشی اساسی در فرمول¬بندی ضوابط آیین¬نامههای طراحی دارد و می¬تواند انواع عدم¬قطعیت¬ها را بصورت روابط ریاضی در آورده و ملاحظات ایمنی و عملکرد را بطور کمی وارد روند تحلیل و یا طراحی سازه¬ها نماید[1]. در این روش احتمالی، احتمال حالت¬های حدی سطوح عملکردی سازه¬ها که به عنوان احتمال خرابی معرفی می¬شود، از ترکیب احتمالی توابع خطر لرزه¬ای و نیز توابع خطر سازه¬ای حاصل می¬شوند[2و3]. در این چارچوب، یون و همکاران الگوریتمی ارائه دادند که می¬توان با در نظر گرفتن عدم قطعیت¬های مبانی و تصادفی در تحلیل¬ها، میزان سطح اطمینان از برآورده شدن سطوح عملکردی در سطح خطر نظیر را محاسبه کرد[4]. جلایر و کرنل جهت ارزیابی عملکرد لرزه¬ای سازه¬ها، روش¬های تحلیلی غیرخطی مختلفی را برای برآورد نیاز لرزه¬ای سازه¬ها ارائه دادند[5]. یزدانی و زرگر با توجه به اهمیت سادگی و دقت در ارزیابی و محاسبه شاخص اعتماد سازه¬ها، توانستند روشی را برای محاسبه شاخص اعتماد ارائه دهند و بر اساس آن شاخص اعتماد سازه¬های قاب خمشی فولادی طراحی شده بر اساس آیین¬نامه¬های ایران را محاسبه کنند[6]. در سالهای اخیر طراحی سازهها بر اساس تئوری قابلیت اطمینان، به دلیل توانایی این روش در مدل کردن عدم قطعیت در پارامترهای بارگذاری و سازهای، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. محققین روشهای متفاوتی برای محاسبه شاخص اعتماد ارائه دادهاند که هر کدام از نظر سادگی و یا دقت با یکدیگر متفاوت هستند. در محاسبات قابلیت اطمینان عموما از روش تحلیل دینامیکی افزایشی (IDA) استفاده می¬شود. در این مطالعه با بهره¬گیری از این روش تحلیلی، به ارزیابی عملکرد لرزه¬ای سازه¬های فولادی پرداخته می¬شود. مطالعات مورد نظر بر روی سطح عملکرد ایمنی¬جانی (سطح طراحی) مطابق با تعاریف آیین¬نامه¬ی 2800 ایران و برای سه سازه¬ی 3، 5 و 8 طبقه¬ی فولادی که بر اساس آیین¬نامه¬های ایران بارگذاری و طراحی شده¬اند، انجام می¬شود. نتایج نشان ضرایب شاخص اعتماد محاسبه شده، از حداقل مقادیر تعیین شده در آیین¬نامه¬های معتبر جهانی بزرگتر بوده و سازه¬های مذکور از ایمنی کافی برخوردار هستند.
تئوری قابلیت اطمینان; تحلیل دینامیکی افزایشی; سازه فولادی; ایمنی جانی; اعتماد هدف